سربازی از تبار سادات

  #به قلم_خودم دستگیره در را به ارامی به سمت پایین حرکت داد.در اتاق را بازکرد و به سمت کمد دیواری چوبی اتاق حرکت کرد. کشوی کمد دیواری سفید اتاق سه در چهار را باز کرد. اولین چیزی که توجهش را جلب کرد چادر نمازسفیدبا گلهای صورتی بود که عطر خوش آن در فضا می… بیشتر »

#به_قلم_خودم چقدر این عکس حرف دارد.. خواستم قلم بردارم و زخم دلهای همسران شهدا را به تصویر بکشم،اما قلم عاجز است از به تصویر کشیدن دردهایی که هیچ وقت و هیچ کجا گفته نشد. حتی تصور اینکه عاشقانه کسی را دوست داشته باشی و با دستان خودت بند پوتینش را ببندی و… بیشتر »

در شام نوری می‌درخشد! پروانه‌ کوچکی هم در خرابه‌های شام دلتنگِ نور می‌شود! #به-قلم-خودم جشن تولد 3سالگی اش بود.تمام اتاق را پرکرده بودند از ریسه های رنگی و لامپ های کوچک چشمک زن. زهرا هم لباس عروس شیری رنگش را پوشیده بود و با کلاه تولدش ،خودش را سرگرم… بیشتر »

#به قلم خودم سلام  دوباره دست به قلم شدم ،این بار نه از خودم ،بلکه از وبلاگ های رها شده ی شما دوستان قلم می زنم. داشتم مطالب وبلاگ ها را می خوندم ،چقدر دلنوشته های زیبایی ،چه حرفهای و درد ودل هایی که شاید ما هیچ کجا و پیش هیچ کسی نمی توانیم بزنیم را… بیشتر »

صدای سکوت …منیژه که از پشت در صدای پدرش را می شنید هق هق کنان به داخل اتاق دوید ودر چوبی اتاقش را محکم به هم کوبید. فرنگیس که از حرفهای رضا ناراحت شده بود با عجله از جا بلند شد و به سمت ایوان حرکت کرد،دمپایی های قهوه ای رضا را پوشید و با عصبانیت… بیشتر »

روزی که فرنگیس به اعضای آن خانه اضافه شد،غم حمیده هزاربرابر شد. بی محبتی رضا به او ودخترانش آزارش می داد. اما فرنگیس در مدت زمان کوتاهی توانست با مهربانی جای خودش را دل حمیده ودخترانش باز کند. روزها به خوبی سپری شدند تا اینکه فرنگیس متوجه بارداری خود… بیشتر »

کنار حوض‌ فیروزه‌ای رنگ نشست تا نفسی تازه کند که صدای در رشته افکارش را پاره کرد. تن رنجورش را به آرامی بلند کرد و به سمت در آهنی بزرگ قرمز رنگ حیاط حرکت کرد. چشمش که به رضا و وسایل جدید خانه افتاد دنیا برایش تیره و تار شد،چند قدمی به عقب برگشت. دلش… بیشتر »

نیش و کنایه‌های همسایه‌ها طاقت او را طاق کرده بود. پناهگاه روزهای تنهایی حمیده همان انباری دودرسه ی گوشه ی حیاط بود که اوایل ازدواج با رضا آن را ساخته بود. تمام خوشی هایش در آن انباری محبوس شده بود. روبروی آینه ی غبار گرفته ی انباری ایستاد و با انگشتان… بیشتر »

#به_قلم_خودم حمیده که از زیبایی چیزی کم نداشت و به مهربانی زبانزد زنان محله بود ناراحتی دخترانش را برنتافت و برای اینکه بتواند دوباره خوشی را به آن خانه برگرداند علی رغم میل باطنی اش پیشنهاد رضارا قبول کرد و پیه همه چیز را به تنش مالید.  تنها شرطی که… بیشتر »

#به-قلم-خودم چندماهی بود که صدای خنده ی اهالی آن خانه به گوش نمی رسید. خانه ای در دل روستایی در یکی از شهرهای شمالی با حیاطی بزرگ و رو به آفتاب. درختان قد و نیم قد صفای آن حیاط شنی را چندین برابر کرده بودند. اتاقهایی با دیوارهای کاه گلی که وقتی قطرات… بیشتر »