سربازی از تبار سادات

پنجم اردیبهشت ماه سالروز شکست حمله‌ی نظامی آمریکا در صحرای طبس است که امداد غیبی کماندوهای ویژه‌ی آمریکا را در این صحرا زمین‌گیر کرد. 

.

❓س : در یکی از روزهای ماه رمضان روزه گرفتم ولی دندان‌هایم را مسواک نزدم، و بدون اینکه باقی‌مانده غذاهای لابلای دندانها را عمداً ببلعم، خودبخود بلعیده شده است. آیا قضای روزه آن روز بر من واجب است؟
⬅️ج: اگر علم به وجود باقى‌مانده غذا در بين دندانهايتان و يا علم به رسيدن آن به حلق نداشته‏ايد و فرو رفتن آن هم عمدى و با التفات نبوده، قضاى روزه بر شما واجب نيست.

#داستان
#به_قلم_خودم

باهم وبرای هم

سجاده اش را زیر سقف آسمان پهن کرد،قرآن یادگاری مادربزرگ را کنار مهر کربلایش گذاشت وتسبیح گلی متبرک به ضریح شش گوشه ی امام حسین را در دستش چرخاند
اللهم صل علی محمد وال محمدوعجل فرجهم
اللهم صل علی محمد وال محمدوعجل فرجهم …
هنوز یک دور تسبیحش تمام نشده که بود که با شنیدن صدای علی اقا ،پابرهنه به سمت خانه دوید.
چادر نماز گل گلی اش به دستگیره ی فلزی در گیر کرد وگوشه اش پاره شد
وقتی به داخل خانه رسید متوجه شد علی آقا از تخت پایین افتاده وتوان حرکت ندارد.
دست های استخوانی اش را زیر بغل های بی رمق همسرش قفل کرد کرد وجسم نحیف علی را روی تخت گذاشت.
با گوشه ی روسری سفیدش عرق های پیشانی پینه بسته ی علی را پاک کرد.
علی که خجالت زده بود نگاهش را از زهرا می دزدید.اما زهراسادات دوباره مثل همیشه با شیرین زبانی هایش لبخند را به چهره ی استخوانی علی هدیه داد.
چندماهی بود که علی علاوه بر قدرت حرکت ، تکلمش را هم از دست داده بود و زهرا در این چندسال پرستار وانیس ومونس او شده بود.
وقتی زهرا در اوج جوانی وزیبایی بود به همه ی دنیا وتعلقاتش پشت پا زد وشبانه روز مثل پروانه دور علی چرخید.
بعد از جنگ ،تمام فامیل او را سرزنش می کردندکه چرا جوانی ات را به پای مردی میگذاری که مثل یک تکه گوشت است.
تو در کنار این مرد روی خوشبختی را هم نمی بینی.دیگر مثل تمام هم سن وسالهایت از زندگی لذت نمی بری.
اما نمی دانستند تمام خوشبختی های دنیا برای زهرا در وجود جوانمردی چون علی خلاصه شده بود.
زهرا در کنار علی توانست بیماری اش را که هیچ‌کسی از آن خبر نداشت شکست بدهد.
او پای قول وقراری که با علی بسته بود ایستاده بود.
عهدی که زهرا وعلی سر سفره ی عقد کنار گلزار شهدای گمنام بستند((باهم وبرای هم))

از نگاه های علی به سمت جعبه ی داروهای روی طاقچه ی اتاق فهمید که موقع قرص های خودش هست وعلی چون می دانست که زهرا فراموش کرده قرص هایش را بخورد،تنها کاری که می توانست بکند این بود که با تمام توانش خودش را از تخت پایین بیندازد و زهرا رامتوجه خودش کند تا به این طریق به او ساعت قرص هایش را یاداوری کند.
اشک از چشمان خمار زهرا روی گونه های سرخ وسفیدش جاری شد،بوسه ای بر دستان کشیده ی علی زدو اورا در آغوش گرفت اما انگار نفس علی دیگر گرما نداشت،صدای ضربان قلبش به گوش نمی رسید.
سرش رااز روی شانه ی علی برداشت،اشک هایش را با پست دستش پاک کرد.
دست پاچه شده بود،نفس هایش به شماره افتاده بود،چشمانش سیاهی می رفت
با دستهایی لرزان ماسک اکسیژن علی را روی صورت نورانی علی گذاشت.با عجله تمام پنجره های اتاق را باز کرد
لیوان آب کنار تخت علی را برداشت وچند قطره ای را روی دستمال گلدوزی شده ی خودش ریخت وروی لب های خشک شده ی علی گذاشت.
صدای گلبانگ اذان صبح در تمام خانه پیچیده بود
الله اکبر الله اکبر…
وعلی برای همیشه چشمانش را بست.
او به آرزویش رسید
شهادت در وقت اذان صبح.

#به قلم خودم

باه

صفحات: 1· 2

?سوال
آیا مسافرت عمدی در ماه رمضان به قصد افطار و فرار از روزه گرفتن، جایز است؟ #آیت_الله_خامنه_ای
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ

✍پاسخ
مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد، و در صورت مسافرت، ولو این‌که برای فرار از روزه باشد، افطار بر او واجب است.
?منبع: اجوبه الاستفتائات آیت الله العظمی خامنه ای

وجوب کفاره

۳۴- کارهایی که روزه را باطل می‌کند، هر گاه عمداً و از روی اختیار باشد، علاوه بر قضای روزه‌ی آن روز، کفاره را نیز بر انسان واجب می‌سازد. بجز در موردی که در مسئله‌ی بعد گفته خواهد شد. 

۳۵- هر گاه کسی در شب ماه رمضان جنب شود و پس از جنابت به‌گمان این‌که پیش از اذان صبح بیدار می‌‌شود و غسل می‌‌کند، به خواب رود و تا هنگام اذان بیدار نشود،‌ قضای آن روز بر او واجب نیست.

۳۶- اگر به سبب بی‌اطلاعی از حکم شرعی، کاری را انجام دهد که روزه را باطل می‌‌کند ـ مثل این‌که نمی‌‌دانست خوردن دارو نیز مانند سایر خوردنی‌ها روزه را باطل می‌‌کند و در روز ماه رمضان دارو خورد ـ روزه‌اش باطل است و باید آن را قضا کند ولی کفاره بر او واجب نیست.

۳۷- اگر به جهتی باطل کردن روزه برای او جایز یا واجب شود، مانند اینکه او را مجبور کنند کاری که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، یا برای نجات جان غریق خود را در آب بیندازد، در این صورت کفاره بر او واجب نیست ولی باید قضای آن روز را بجا آورد.

۳۸- کفاره‌ی روزه‌ی ماه رمضان، در شرع اسلام، یکی‌ از این سه چیز است: آزاد کردن یک برده، دو ماه روزه گرفتن، شصت فقیر را غذا دادن. و چون در این دوران ظاهراً برده ای وجود ندارد که بتوان آزاد کرد، مکلف باید یکی از آن دو کار دیگر را انجام دهد.

۳۹- غذا دادن به شصت فقیر را می‌توان به دو صورت انجام داد: اینکه با غذای آماده آنان را سیر کند، یا اینکه به هر نفر باندازه ۷۵۰ گرم (یک مدّ) گندم یا آرد یا نان یا برنج یا سایر مواد غذایی بدهد.

۴۰- اگر هیچیک از سه وظیفه‌ئی را که مخیر میان آنها است، نتواند انجام دهد، باید به هر تعداد فقیر که قادر است، غذا بدهد و احتیاط آن است که استغفار نیز بکند. و اگر به هیچ وجه قادر بر دادن غذا به فقرا نیست کافی است که استغفار کند، یعنی با دل و زبان بگوید: استغفرالله (از خداوند بخشایش می‌طلبم).

۴۱- کسی که بخاطر عدم توانایی بر روزه و غذا دادن به فقیر، وظیفه‌اش استغفار است، اگر بعدها تمکن پیدا کرد که روزه بگیرد یا به فقرا غذا دهد، احتیاط آن است که این کار را بکند، اگرچه کفایت استغفار، بعید نیست.

۴۲- کسی‌ که می‌خواهد دو ماه کفاره‌ی روزه‌ی ماه رمضان را بگیرد باید یک ماه تمام و حداقل یک روز از ماه دوم را پی در پی بگیرد. و اگر بقیه‌ی ماه دوم پی در پی نباشد اشکال ندارد.

۴۳- اگر کسی با آمیزش جنسی حرام یا خوردن و نوشیدن حرام، روزه‌ی خود را در ماه رمضان بشکند، بنابر احتیاط هر سه کفاره (آزاد کردن برده، شصت روز روزه، غذا دادن به شصت فقیر) با هم بر او واجب می‌شود. و اگر هر سه برایش ممکن نباشد هر کدام را که ممکن است باید ادا کند. اگر چه واجب نبودن این احتیاط بعید نیست.

۴۴- اگر روزه‌دار، کاری را که باطل کننده‌ی روزه است، در یک روز بیش از یکبار انجام دهد، فقط یک کفاره بر او واجب می‌شود بلی، اگر این کار، آمیزش جنسی یا استمناء باشد احتیاط واجب آن است که بعدد دفعات آمیزش جنسی یا استمناء کفاره بدهد.

۴۵- اگر چیزی از اندرون روزه‌دار به دهان او برگردد، نباید آن را دوباره فرو برد، و اگر عمداً فرو برد قضا و کفاره بر او واجب می‌شود.

۴۶- اگر روزه‌دار به گفته‌ی کسی که می‌گوید مغرب شده و اعتماد به گفته‌ی او نیست، افطار کند و سپس بفهمد که مغرب نبوده، قضا و کفاره بر او واجب می‌شود.

۴۷- کسی که برای کفاره‌ی روزه می‌خواهد به شصت فقیر غذا دهد (به شرحی که در مسائل قبل گفته شد)  اگر به شصت فقیر دسترسی دارد نمی‌تواند سهم دو نفر یا بیشتر را به یک نفر بدهد، بلکه لازم است به تمام شصت نفر به اندازه‌ی سهم هر یک غذا بدهد. البته می‌تواند به عدد افراد خانواده‌ی شخص فقیر مقدار سهم آنان را به او واگذار کند و او آن را مصرف آنان نماید. و در فقیر تفاوتی میان بچه و بزرگ و زن و مرد نیست.
جاهایی که قضا واجب است ولی کفاره واجب نیست

۴۸- کسی که در روز ماه رمضان نیت روزه نمی‌کند، یا از روی ریا روزه می‌گیرد ولی هیچیک از کارهائی را که موجب باطل شدن روزه است انجام نمی‌دهد، قضای آن روز بر او واجب است ولی کفاره واجب نیست.

۴۹- کسی که در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کرده و با حال جنابت یک یا چند روز، روزه بگیرد قضای آن روزها بر او واجب است.

۵۰- اگر در سحر ماه رمضان بدون اینکه تحقیق کند صبح شده یا نه، کاری که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، سپس معلوم شود که در آن هنگام صبح شده بوده است، باید قضای آن روز را بگیرد. ولی اگر تحقیق کند و بداند که صبح نشده و چیزی بخورد، و بعد معلوم شود که صبح بوده است قضای آن روز بر او واجب نیست.

۵۱- اگر در روز ماه رمضان بخاطر تاریکی هوا یقین کند که مغرب شده یا کسی که خبر او شرعاً حجت است بگوید مغرب شده، و افطار کند سپس معلوم شود که هنوز در آن هنگام مغرب نبوده است، باید قضای آن روز  را بجا آورد.

۵۲- اگر روزه‌دار در هنگام وضو برای نماز واجب  قدری آب در دهان بگرداند و مضمضه کند،  و آب بی‌اختیار فرو داده شد، روزه‌اش صحیح است و قضا بر او واجب نیست. ولی در غیر وضوی نماز واجب، احتیاط واجب آن است که قضا نماید.

www.leader.ir

احکام قضای روزه

۵۳- کسی که یک یا چند روز بیهوش و در حال اغماء بوده و روزه‌ی واجب از او فوت شده، لازم نیست قضای روزه‌ی آن روزها را به جا آورد.

۵۴-زن باید ایامی را که بخاطر عادت ماهیانه و یا زایمان روزه نگرفته پس از ماه رمضان قضا کند.

۵۵. کسی که بواسطه پیری نمی تواند روزه بگیرد، یا برای او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست. ولی در صورت دوم باید برای هر روز یک مد که تقریباً ده سیر است گندم یا جو و مانند اینها به فقیر بدهد.

۵۶. زن باردار اگر بر اثر روزه، خوف ضرر بر جنین داشته باشد و خوف وی هم دارای منشأ عقلایی باشد، افطار بر او واجب است و همچنین زنی که در دوران شیردهی است، اگر به دلیل کم یا خشک شدن شیر بر اثر روزه، خوف ضرر بر طفل خود داشته باشد، روزه را افطار کند، و در هر دو صورت برای هر روزی باید یک مد طعام - تقریبا ۷۵۰ گرم گندم یا نان و مانند آن - به فقیر بدهد و قضای روزه را هم بعدا بجا آورد.

۵۷. زن باردار و شیر ده اگر روزه برای خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست و باید روزه‌هایی را که نگرفته است، قضا نماید و در صورت استمرار ضرر تا ماه رمضان سال بعد، قضا از وی ساقط است و فقط فدیه (یک مد طعام) بر او واجب است.

۵۸. اگر مکلّف از گفته پزشک یقین پیدا کند که روزه برای او ضرر دارد و یا از گفته وی یا منشأ عقلایی دیگری برای او خوف از ضرر حاصل شود، روزه گرفتن برای او واجب نیست، بلکه جایز هم نیست و بعد از پایان مریضی باید قضای آن را بجا آورد.

۵۹- کسی که بخاطر بیماری روزه ماه رمضان را نگرفته، اگر بیماری‌اش تا ماه رمضان آینده ادامه یافت، قضای رمضانِ گذشته از او ساقط می‌شود و باید برای هر روز یک (مدّ) طعام بدهد. 

۶۰- اگر در ماه رمضان بسبب عذری روزه نگیرد و بعد از رمضان عذر او برطرف شود و بای این حال قضای روزه‌ی خود را بجا نیاورد تا ماه رمضان آینده فرا برسد، باید روزه را قضا کند و برای هر روز یک (مدّ) طعام بدهد. 

۶۱- اگر قضای روزه‌ی رمضان را چند سال به تأخیر بیندازد باید قضا را بگیرد و بخاطر تأخیر از سال اول کفاره (یک مدّ طعام)  بدهد، ولی بخاطر تأخیر سالهای بعد چیزی بر او واجب نمی‌شود.

۶۲- کسی که باید برای هر روز یک مدّ طعام  بدهد می‌تواند کفاره‌ی چند روز را به یک فقیر بدهد.

www.leader.ir