سربازی از تبار سادات

مرحوم آیت‌الله محمد رضا گلپایگانی

این مرجع بزرگ تقلید در زمان حیات نورانی خویش اهتمام ویژه ای به مراسم فاطمیه داشت، ایشان جمله معروفی دارند، آن جا که ضمن تاکید فراوان بر عزاداری ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا(سلام الله عیها) ، اقامه عزای فاطمیه را حتی بر عزاداری سید الشهدا(علیه السلام) مرجح دانسته و بیان داشتند: «گریه بر سیدالشهدأ (علیه السلام) تولّی است اما گریستن در عزای حضرت زهرا (سلام الله عیها) هم تولّی و هم تبرّی است».

مرحوم آیت الله میرزا جواد تبریزی

بی شک یکی از مراجع بزگواری که محبت زائد الوصفش به سیده زنان عالم ،حضرت زهرا (سلام الله عیها) شهره عام و خاص بود و حقیقتاً نیز نقشی موثر در احیای عزا فاطمیه داشت، مرحوم آیت الله العظمی میرزا جواد تبریزی بود.

فرزند این بزرگمرد علم و اخلاق در خصوص میزان علاقه ایشان به فاطمیه می گوید: «مرحوم میرزا با جمعی از فضلا و طلاب و مومنین در روز سوم جمادی الثانی، یعنی روز شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها در فصل گرما که هوا بسیار سوزاننده بود، با پای برهنه به سوی حرم حضرت معصومه (سلام الله عیها) حرکت می کردند این در حالی بود که حتی یک گام بر روی آسفالت و با پای برهنه قدم زدن مشکل بود، به طوری که من خود با آن که جوان بودم طاقت نداشتم قدمی بردارم… روزی به مرحوم والد رو کردم و گفتم آقا گرما شدید است و شما اگر اذیت می شوید کفش بپوشید. ایشان همان طور که به سینه می زد و گریه می کرد، فرمودند: فرزندم بگذار پاهایم بسوزد. برای مصیبت فاطمه زهرا (سلام الله عیها) هر کاری بکنم کم است. مگر این دخت رسول خدا (صلی الله علیه وآله) چه گناهی داشت که این همه ظلم در حق مرتکب شدند. پسرم مگر مصیبت حضرت کم بود؟ ما هر کاری در مصیبت بی بی دو عالم کنیم کم کرده ایم».

ایشان همچنین می افزاید: «مرحوم میرزا از شدت سوزش پایشان سرخ شده بود. وقتی به خانه برگشتیم، کف پای ایشان بر اثر شدت گرمای سوزان آسیب دیده بود و لکن ایشان اشک می ریخت و می فرمود: این برای مصیبت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله عیها) کم است. گریه بر مصائب اهل بیت(علیهم السلام) کلید نجات هر انسانی است. علمای بزرگ هرگاه یادی از مصائب اهل بیت(علیهم السلام) می شود همانند کودکی در فراق مادر زار زار گریه می کنند».