سربازی از تبار سادات

شعر علامه حسن زاده در مورد رحلت خویش

05 مهر 1400 توسط سربازی از تبار سادات

? شعر علامه حسن زاده در مورد رحلت خویش

مژده ‌ای دل که شب هجر به پایان آمد

پیک روح القُدُس از جانب جانان آمد

زان دل آرا که در این باغ وجودت آراست

جنّت ذات طلب کردی و خواهان آمد

جز خداوند نبوده‌ست در اندیشه تو

که جزای تو خداوند به احسان آمد

سنگِ زیرینِ رَحی بوده‌ای از گردشِ چرخ

عرصهء گردشِ تو روضه رضوان آمد

هرچه بُد مِحنت ایّام، زَبَد بود و برفت

هرچه باقیست همه منحتِ یزدان آمد

آنچه در مزرعِ دل تخم وفا کاشته‌ای

همه نور و همه حور و همه غلمان آمد

آفرین بر قلم صنع که لوح و قلمی

همه برهان همه عرفان همه قرآن آمد

چشمه آب حیاتست دهانی که از او

همه درس و همه بحث و همه تبیان آمد

تنِ خاکی به سوی خاک روانست ولی

دل عرشی به سوی عرش خرامان آمد‌

ای عزیزانِ من این نشئه دنیاوی را

به مَثَل اینکه چو زندان و چو زِهدان آمد

چو به گورم بسپردید نِشینید به سور

نه که در سوگ کسی باشد و نالان آمد

خویش را بهرِ اَبَد نیک بسازید به علم

عمل و علم دو سازنده انسان آمد

حمدُلِلّه که حَسَن تا زِ ندایِ خوشِ دوست

ارجعی را بشنیده ست غزلخوان آمد…

#️⃣ #علامه_ذوالفنون #رحلت

نذر مادر(به قلم خودم)

05 مهر 1400 توسط سربازی از تبار سادات

#به_افق_اربعین

#به_قلم_خودم

با صدای شکسته شدن چیزی از خواب پریدم.گیج و منگ بودم.سراسیمه به سمت اتاقش دویدم.انگار در قفل شده بود.هرچه دستگیره ی آهنی در چوبی اتاقش را بالا و پایین می کردم زبانه ی قفل در تکان نمی خورد.باپای راستم محکم بر لبه ی پوسته پوسته شده ی در قهوه ای رنگ کوبیدم تا باز شد.

خودش را به زور به لبه ی تخت فلزی آبی رنگش رسانده بود‌ و لیوان آبخوری شیشه ای را از روی میز عسلی کنار تختش به پایین انداخته بود.

خودم را با عجله به او رساندم.زیر بغل هایش را گرفتم تا بلند شود و بنشیند.

همین که بلندش کردم شروع کرد به گریه کردن.

با دستمال سفید گلدوزی شده ی کنار بالشت مخمل قرمز رنگش اشک هایش را از روی گونه های استخوانی اش پاک کردم.

روسری سیاه منجق دوزی شده اش را مرتب کردم و بوسه ای بر دستان پر چین و چروکش زدم و خرده شیشه های ریخته شده بر روی قالی خشتی دست بافت را جارو‌کردم.

کنارش نشستم و سرم را روی شانه های نحیف ولاغرش گذاشتم.

با چشمان گود افتاده ی پشت عینک های ذره بینی اش به رادیوی قدیمی داخل طاقچه اشاره کرد.

رادیو را برایش اوردم و موج همیشگی معارف را برایش تنظیم کردم.

زیارت اربعین را می خواند.السلام علی ولی الله و حبیبه،السلام علی خلیل الله و نجیبه …

همین که اسم امام حسین علیه السلام فضا را معطر کرد ،مادرم ارام ارام زیر لب با خودش نجوایی کرد و اشک هایش سرایز شد.

گوشم را به لبهای خشکیده و ترک خورده اش چسباندم تا صدایش را بشنوم.

((امروز اربعینه و من جاموندم.

آرزوی زیارت دوباره ی حرمت را به دلم نزار حسین.

درسته گناهکارم و روسیاه اما هنوز به عشق تو زنده ام آقا.

دستمو بگیر تا دوباره بلند شم و راهی حرمت شم.

نذر مادرت حضرت زهرا علیها سلام ۱۴هزار صلوات میفرستم تا دوباره بین الحرمترا ببینم و اونجا زیارت عاشورا بخونم))

درسته ۶ ماه بعد از اون نذر مادرم کربلایی شد .

آقاجانم تو را به علی اصغرت قسم منم کربلایی کن.

الهی نامه

04 مهر 1400 توسط سربازی از تبار سادات

✍️ فرازهایی از کتاب الهی‌نامه علامه حسن‌زاده رحمت الله علیه

? به سوی تو آمده‌ام؛ به حقّ خودت مرا به من برمگردان الهی!

? الهی! پیشانی بر خاک نهادن آسان است، دل از خاک برداشتن دشوار.

? الهی! تو پاک آفریده ای، ما آلوده کرده‌ایم.

? الهی! گرگ و پلنگ را رام توان کرد، با نفس سرکش چه باید کرد؟

? الهی! انگشتری سلیمانی‌ام دادی، انگشت سلیمانی ام ده.

? الهی! اگر ستّارالعیوب نبودی، ما از رسوایی چه می‌کردیم؟…

#علامه_حسن_زاده_آملی?

متن کامل تسلیت علامه جوادی املی در ارتحال علامه حسن زاده املی

04 مهر 1400 توسط سربازی از تبار سادات

متن کامل پیام تسلیت حضرت علامه آيت الله جوادي آملي در ارتحال علامه آيت الله حسن زاده بدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم
انا لله و انا الیه راجعون
ارتحال غمبار و اسفبار عالم ربانی، حکیم متاله، جامع معقول و منقول، صاحب مآثر سنگین و آثار گرانقدر، حضرت آیت الله حسن زاده آملی را به محضر مبارک حضرت بقیة الله «ارواح من سواه فداه» و جامعه روحانیت و حوزه های علمیه و همه شاگردان و دست پروردگان آن حکیم راحل و عموم مردم بزرگ و بزرگوار آمل و بیت شریف ایشان تسلیت عرض میکنم.
حکیم و عارف کم نظیر، حضرت آیت الله حسن زاده آملی جامع عقل نظر و عقل عمل بود؛ هم در مسائل علمی از چهار راه استفاده کرد، هم در مسائل عملی از چهار راه بهره برد؛ راه هایی که انسان می تواند از آن راه ها به فیض علمی برسد چهارتاست و راههای عملی که می تواند از آن راههای عملی به فوز الهی بار یابد چهارتاست
خدای سبحان از دو راه به بنده اش فیض علمی و فوز عملی می رساند : یکی به وسیله رهبران الهی، یکی بلاواسطه؛ هم به واسطه رهبران الهی کتاب و حکمت را تعلیم می کند و هم بر اساس ﴿هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ ما کُنْتُمْ﴾، ﴿نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَریدِ﴾ و مانند آن، بلاواسطه فیض علمی را القاء می کند؛ اگر کسی بخواهد با خدا راز و نیاز کند و ارتباطی برقرار کند، آن نیز دو را ه دارد : یا با توسل به انبیا و اولیا و رهبران الهی است یا بلاواسطه است؛ انسان می تواند بدون واسطه بگوید یا الله، با واسطه هم می تواند بگوید یا الله. اگر کسی خواست با خدا رابطه برقرار کند چه فیض علمی و چه فوز عملی، دو راه دارد یکی مع الواسطه، یکی بی واسطه و اگر کسی خواست فیضی از خدا و فوزی از خدا، علماً و عملاً به او برسد، آن هم دو راه دارد، گاهی بلا واسطه فیض الهی می رسد گاهی مع الواسطه. این بلاواسطه، در علوم عقلی اثباتش آسان نیست ولی در عرفان کاملا محقق است و حکیم و عارف گرانسنگی مثل آیت الله حسن زاده آملی، هم راه عقل را هم راه شهود را به خوبی پیمود و توانست از این چهار راه، هم حرف خودش را به خدا برساند، هم فیض و فوز خدا را دریافت کند.
زندگی سراسر فخر این حکیم الهی در آن اربعین گیری های او، در آن روزه های متصل و مرتبط ماه رجب و شعبان و رمضان او، در آن سحرخیزی های ممتد او، در آن ناله ها و گریه های او که گفت: «تا جان به لب نرسید جام به لب نرسید» گذشت. از این کارها زیاد داشت، از این ناله ها زیاد داشت، از این گریه ها زیاد داشت، از این شب زنده داری ها زیاد داشت، از این تعلیم و تربیت های خالصانه زیاد داشت؛ شاگردانی تربیت کرد که هم اکنون به فیض الهی از اساتید سرآمد حوزه ها هستند و موفق اند و کتابهای گراسنگی چه کتابهای درسی، چه کتابهای مرجعی، یا تالیف کرد یا تصنیف کرد یا تحقیق کرد و آثار گذشتگان را احیا کرد. هم در عرفان، هم در فلسفه، هم در نجوم، هم در ریاضیات، هم در تفسیر، هم در حدیث، انسان جامعی شد که توانست انسانهایی تربیت کند، توانست آثاری به یادگار بگذارد، شاگردانی تربیت کند و دوستانی را بپروراند که از محضر او فیض و از مکتب او فوز، از بنان او فیض و از بیان او فوز دریافت کنند، لذا ارتحال آن بزرگوار بسیار غمبار است.
امیدوارم ذات اقدس الهی به عنوان عطیه ای الهی، این سانحه و این سوگ سنگین را بر همگان آسان کند که بتوانند تحمل کنند و این بار سنگین را بکشند، روح پرفتوح آن حکیم الهی، آن منجم، آن ریاضیدان، آن عارف، آن فقیه، آن مفسر و آن محدث را با انبیای الهی محشور کند و صبر جمیل به عموم بازماندگان، شاگردان، کسانی که از کتابهای او فیضی بردند و می برند و از محضر و مکتبشان استفاده کرده اند، خصوصا مردم بزرگ و بزرگوار آمل که متاسفانه وضع حالم مساعد نیست که در مراسم تشییع و در مراسم بزرگداشت این حکیم در کنار آنها شرکت کنم، عنایت فرماید. به طایفه محترم ایشان به دوستان ایشان به شاگردان ایشان و به بیت شریف ایشان تسلیت عرض می کنم، علوّ منزلت آن حکیم راحل را از خدا مسئلت می کنم و صبر جمیل و اجر جزیل عموم بازماندگان را از ذات اقدس الهی مسئلت می کنم؛ امیدواریم خدای سبحان حشرشان را با انبیا و اولیا قرار بدهد و دلهای داغدیده ها را تسلی بخشد.
غفر الله لنا و لکم
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
جوادی آملی
4 مهر 1400