سربازی از تبار سادات

✨گلاب باشید نه آب✨

◾️اگر چند قطره گلاب خالص بريزند در يک پارچی که هزاران قطره آب است همه‌ی آن‌ها را تحت تاثير خودش قرار میدهد عطرش طعمش آن‌ها را متاثر می‌کند درست است که چند قطره است وآب هزاران قطره اما به همه سرايت می‌کند.
◾️ قرآن می‌فرماید بعضی‌ها مثل گلاب خالص می‌مانند و خيلی از آدم‌ها مثل قطرات آب هستند هيچ عطر و طعمی ندارند اين جنس جماعت چون عطر و بوی خدا را دارند می‌توانند همه‌ی آن جماعت را تحت تاثير خودشان قرار بدهند « كَم مِّن فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً» واقعا هم همين طور است، شما ببينيد هفتاد و دو تن بودند الآن تمام عالم را تحت تاثير خودشان قرار دادند.
?بقره/ ۲۴۹

@hamidnaderighahfarokhi

نظر پنج مرجع تقلید درباره احکام روزه‌گرفتن زنان باردار و شیرده

روزه گرفتن زنان باردار و شیرده در اسلام چه حکمی دارد؟

به گزارش خبرآنلاین فقه شیعه برای روزه گرفتن زنان باردار و شیرده دستوراتی دارد که بر این اساس، نظر مراجع فقهی در این باره را می خوانید:

نظر فقهی مقام معظم رهبري

• آيا روزه گرفتن بر زن باردارى كه نمى‌داند روزه براي جنين او ضرر دارد يا خير، واجب است؟
اگر بر اثر روزه، خوف ضرر بر جنين وجود داشته باشد و خوف وى هم داراى منشا عقلايى باشد، افطار بر او واجب است، در غير اين صورت، واجب است روزه بگيرد.

• تكليف زنى كه شير مى‌دهد، در مورد روزه چيست؟
اگر روزه گرفتن باعث كمى ‌شير او و ناراحتى بچه شود يا براى خودش ضرر داشته باشد، روزه بر او واجب نيست و در صورت اول بايد براى هر روز، يك مد طعام (تقريبا 750 گرم گندم يا نان يا برنج يا مانند آن) به فقير بدهد و در فرض دوم، اين امر احتياط واجب است و در هر حال، روزه‌ها را بايد قضا كند.

نظر فقهی آيت‌الله العظمی مکارم شيرازي

• آيا روزه بر مادرى كه بچه شير مى‌دهد، واجب است؟
زنانى كه بچه شير مى‌دهند (خواه مادر بچه، خواه دايه) اگر روزه گرفتن باعث كمى ‌شير آنها و ناراحتى بچه ‌شود، روزه بر آنها واجب نيست ولى براى هر روز، كفاره (يك مد طعام) واجب است و بعدا نيز بايد روزه را قضا كنند اما اگر روزه براى خودشان ضرر داشته باشد، كفاره لازم نيست ولى بعدا روزه‌هايي را كه نگرفته‌اند، بايد قضا کنند.

• خانمي که يك سال به دليل بارداري و 2 سال به دليل شيردهي روزه نگرفته و هر 3 سال كفاره تمام روزه‌هايش را داده است، حکم قضاي روزه‌هايش چگونه است و اصلا بايد روزه قضا بگيرد يا خير؟
چنانچه روزه گرفتن در اين مدت براي او ضرر داشته، قضا ندارد ولي اگر براي بچه ضرر داشته، بايد قضاي آن را هم به جا بياورد.

نظر فقهی آيت‌الله العظمی صافي گلپايگاني

• براي خانم‌هاي باردار از چه ماهي روزه گرفتن واجب نيست؟‌
معيار، ماه چندم نيست و روزه بر او واجب است؛ مگر وقتي كه از يك منشا عقلايي و قابل اعتماد مانند تجربه خود يا گفته پزشك مورد اطمينان، خوف ضرر براي خودش يا بچه‌‌اش وجود داشته باشد.

• زني که باردار است و نمي‌داند روزه برايش ضرر دارد يا نه، آيا بايد روزه بگيرد؟
اگر خوف ضرر براي خودش يا جنين وجود داشته باشد، نبايد روزه بگيرد و اگر خوف ضرر ندارد، بايد روزه بگيرد.

• زن شيردهي که فرزندي دارد که علاوه بر خوردن غذا، از شير مادر نيز استفاده مي‌کند و مادر به علت شيردهي، ضعف کرده و چند روز را روزه نگرفته، وظيفه‌اش چيست؟
در فرض سوال، چنانچه روزه براى بچه يا مادر او به خاطر شير دادن ضرر داشته يا احتمال عقلايى ضرر مى‌داده که قهرا موجب خوف ضرر مي‌شود، خوردن روزه اشکال نداشته ولى بايد براى هر روزي که خورده يک مد طعام مانند گندم و جو و برنج به فقير غيرسيد بدهد و دادن پول اينها کفايت نمى‌کند و بايد قضاى روزه‌ها را نيز بگيرد.

نظر فقهی آيت‌الله العظمی وحيد خراساني

• تکليف زني که زايمان او نزديک است و روزه براي حمل او يا براي خودش ضرر دارد چيست؟
در فرض مذکور روزه او صحيح نيست و بعدا بايد روزه خود را قضا بنمايد و در موردي که روزه براي حمل او ضرر داشته باشد علاوه بر قضا بايد براي هر روز يک مد طعام به فقير بدهد و احتياط مستحب اين است که در صورتي هم که روزه براي خودش ضرر دارد، يک مد طعام به فقير بدهد.

• آيا زني که بچه شير مي‌دهد مي‌تواند روزه بگيرد؟

اگر شير او کم باشد و روزه براي بچه يا براي خودش ضرر داشته باشد جايز نيست روزه بگيرد بلکه بايد بعدا قضاي آن را بجا آورد و اين حکم در صورتي است که شير خوردن اين بچه از راه ديگري ميسر نباشد و اگر ميسر باشد واجب است آن زن روزه بگيرد و در صورتي که روزه براي بچه‌اش ضرر داشته باشد علاوه بر قضا بايد فديه هم بپردازد يعني براي هر روز يک مد طعام به فقير بدهد و احتياط مستحب اين است که در صورتي که روزه براي خودش ضرر داشته باشد براي هر روز يک مد طعام به فقير بدهد.

نظر فقهی آيت الله العظمی سيدعلي سيستاني

• زنى كه زاييدن او نزديك است و روزه براى خودش يا حملش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و در هر دو صورت روزه‌هايى را كه نگرفته بايد قضا نمايد.

زنـى كـه بـچه شير مى‌دهد و شير او كم است چه مادر بچه يا دايه او باشد، يا بى‌اجرت شير دهد اگـر روزه بـراى خودش يا بچه‎اى كه شير مى‎دهد ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يـك مـد طعام به فقير بدهد و در هر دو صورت روزه‌هايى را كه نگرفته بايد قضا نمايد ولى بنابر احتياط واجـب ايـن حـكـم اخـتصاص به موردى دارد كه شير دادن بچه منحصر به همين راه باشد و اما اگر راه ديـگـرى بـراى شـير دادن بچه باشد - مثلا اين كه چند زن در شير دادن او شركت كنند - ثبوت اين حكم محل اشكال است.

رمضان آمد و مهمان تو خواب است، خدایا
وقت دیدار، به دنبال ثواب است، خدایا

نیست ساقی و زمین یک دلِ آباد ندارد
حال مردان خرابات، خراب است، خدایا

میهمان را تو بخوانی و در آغوش نگیری؟
دل بی‌تاب، به دنبال جواب است، خدایا

از توام، آمده‌ام تا که در آغوش تو باشم
قدر من، درکِ همین لحظه‌ی ناب است، خدایا

کی شود، سوی تو بی‌رنگ و سبک‌بار سفر کرد؟
تا دل، این‌قدر پر از رنگ و لعاب است، خدایا

آبرو، با بر و رویی برود، گر تو نگیری
نقشِ دینداری ما، نقش بر آب است، خدایا

این که، این سوی نقاب است، که دل می‌‌بَرَد از خلق
بُگذر از آن که، در آن سوی نقاب است، خدایا

اصلا آن آتش سوزانِ جهنم، به جهنم
زندگی بی‌تو، خودش عین عذاب است، خدایا
.
«عهد ما با لب شیرین دهنان» بستی و افسوس
کار ما، شرح تو از روی کتاب است، خدایا

می‌پرستم احد ساخته‌ی ذهن خودم را،
که چنین باورم از جنس حباب است، خدایا

زیر باران تو با چتر غرور آمده بودم
خشک ماندم، گله کردم که سراب است، خدایا

گذر عمر، نشانده‌ست مرا بر لب جویی
که پر از دسته گلِ داده به آب است، خدایا

قاسم صرافان

بتی که پرستش آن بین ما رواج دارد

أَ رَءَیْتَ مَنِ اتخََّذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ (فرقان- 43)

آیا دیدی کسی را که معبود خود را هوای نفس خویش برگزیده؟ «هوی» به معنای میل نفس به سوی خواسته‌های خودش است؛ بدون اینکه آن تمایلات را با عقل خود سنجیده و هماهنگ کرده باشد و مراد از «معبود گرفتن هوای نفس»؛ اطاعت و پیروی کردن آن است؛ بدون اینکه توجهی به دستورات خداوند متعال داشته باشد.

آیه شریفه درباره کسانی سخن می‌گوید که در کنار آن خدای یکتا، خدای دیگری هم دارند که برخی اوقات و یا همیشه از دستورات او پیروی می‌کنند. آن خدای دیگر یا بت نتراشیده‌ای که پیروان زیادی هم دارد همان بت نفس ماست. هر جا که فرمان یا همان خواست دل با حکمی از احکام الهی در ستیز شد همان جا می‌توان فهمید که ما خداپرستیم یا مطیع بت نفسیم. اگر دستور دین را بی محلی کردیم و در پی برآوردن خواهش دل برآمدیم شک نکنیم که بت پرستیده‌ایم؛ نشان به آن نشان که در دل یا به زبان می‌گوییم: «چون دلم می‌خواهد» نه «چون خدا می‌خواهد»

سرآغاز زندگی

سحر هنگام بیداری است و سرآغاز زندگی. اگر بیداری خود را از سحر آغاز نکنیم در طول روز با تمام وجود زنده نخواهیم بود و در بیداری هم شبیه خواب، تمام مشاعرمان کار نمیکند. سحر هنگام اندیشیدن است و اگر اولیا خدا در سحر گریه میکنند، این اشک نتیجه اندیشه هایشان است.

زن روزه‌دار اگر در اثنا‌ی روز خون حیض یا نفاس ببیند روزه‌اش

باطل می‌شود، اگر چه نزدیک مغرب باشد.

.khamenei.ir