عملیات مروارید
پرسنل نیروی دریایی در دوران دفاع مقدس حماسه های بزرگ آفریدند. دشمن بعثی با بسیج كامل نیروی دریای و هوایی خود از پایانه های صدور نفت «البكر» و «الامیه» مراقبت می كرد. علی رغم چنین حالتی، سپید جامگان نیروی دریایی در ششم آذر 1359، به این سكوها تاختند و با همكاری تیزپروازان نیروی هوایی ارتش، ضمن وارد آوردن ضربات كوبنده بر پیكره ی نیروی دریایی و هوایی دشمن، بیش از دو سوم این پایانه ها را منهدم كرده و پرچم پرافتخار جمهوری اسلامی ایران را بر مرتفع ترین دكل این پایانه ها به اهتزاز در آوردند.
پایانه های نفتی البكر و الامیه از بزرگترین مراكز صدور نفت است كه در شمال خلیج فارس، در دهانه ی خور عبدالله، نزدیك جزیره بوبیان كویت قرار گرفته و از شاهرگ های حیاتی اقتصاد عراق از طریق دریا به حساب می آید. در این نبرد دریایی سخت، دو فروند ناوچه ی موشك انداز از نوع «اوزا» و 13 فروند از هواپیماهای جنگنده ی دشمن به قعر آب های خلیج فارس فرستاده شد. به علاوه تعدادی از تكاوران دریایی عراق كشته و تعدادی نیز به اسارت در آمدند.
دشمن بعثی برای جبران این شكست ها در شب هفتم آذر 1359، با اعزام تعدادی شناور جنگی از طریق بندر نظامی «ام القصر» در خور عبدالله، سعی در باز پس گیری پایانه ها كرد كه در این مصاف، 1 فروند از شناورهای عراقی غرق و 2 فروند صدمه دیده و بقیه از صحنه ی عملیات گریخته و به ام القصر بازگشتند. در سپیده دم هفتم آذر 1359، دشمن با تمام قوا از هوا و دریا با برخورداری از پشتیبانی لجستیكی و اطلاعاتی كشورهای منطقه و آواكس ها و ماهواره های كشورهای استكباری و یاری گرفتن از تأسیسات نظامی ساحلی كشورهای نزدیك صحنه ی عملیات، بار دیگر در صدد باز پس گیری این پایانه ها برآمد. اما در یك مصاف نابرابر ناوچه ی پیكان به تنهایی توانست تعداد دیگری از كشتی ها و هواپیماهای عراقی را از صحنه ی عملیات خارج كند.
سرانجام پس از ساعت ها نبرد بی امان، هنگام ظهر 7 آذر 1359، در حالی كه دلاورمردان آخرین گلوله های خود را به سوی دشمن نشانه می رفتند، ناوچه ی پیكان مورد اصابت چند موشك قرار گرفت و با پرسنل شجاع خود در شمال خلیج فارس، در دل آبهای گرم و نیلگون آن جای گرفت و صفحه ی زرین دیگری بر تاریخ نبردهای دریایی كشور افزوده شد و نتیجه ی این مصاف، انهدام بزرگترین پایانه های صدور نفت منطقه و از كار انداختن بیش از 50% از توان رزمی نیروی دریایی عراق، بود.